Bendito o que vén no nome do Señor - Mt 1,1-11

Domingo de Ramos - ciclo A

ES TI, SEÑOR, QUE ENTRAS

A lombos dun asno, humildemente

e sen máis pretensión que cumprir

a vontade daquel que che sostén.

Para celebrar a túa paixón, morte e resurrección

e, sufrir, chorar e morrer

para que non o fagamos por sempre nós.

ES TI, SEÑOR, QUE ENTRAS

Rodeado de música e de salmos

con palmas nas mans, aclamacións e aclamacións

porque, as túas horas tristes, aínda que sexan grandes

hoxe son anunciadas e publicadas desta maneira:

Servo, entre os servos.

Pobre, entre os máis pobres.

Obediente, ata a morte.

Dócil, no camiño cara ao madeiro.

Forte, ante a debilidade dos que che rodean.

ES TI, SEÑOR, QUE ENTRAS

Saes ao escenario de Xerusalén.

A cidade que hoxe te aclama

e, a urbe, que mañá che dará as costas.

A cidade que hoxe che bendí

e, o bulicio que mañá gritará: crucifícao!

Avanzas por esa cidade, Xerusalén,

que son as rúas polas que nós camiñamos:

encrucilladas de falsidades e de enganos,

de verdades a medias que son grandes mentiras,

de amizades e de traizóns,

de fidelidades e de desercións,

de amigos que se compran e se venden.

ES TI, SEÑOR, QUE ENTRAS

Porque sabes que, para gañar,

hai que saber perder.

Porque coa túa entrada triunfal en Xerusalén

convídasnos a deixarnos enterrar

para que nun amencer espertemos á eternidade.

Porque, ao ascender polas nosas rúas

móstrasnos que, na cruz que che espera,

atópase multitude de respostas

ante tantos interrogantes do home.

Javier Leoz.

Sacerdote Diocesano de Pamplona