Ficha e Lectio - Exaltación da Santa Cruz



VER TAMÉN:


LECTIO:


OLLAR CON FE AO CRUCIFICADO

A festa que hoxe celebramos os cristiáns é incomprensíbel e ata disparatada para quen descoñece o significado da fe cristiá no Crucificado. Que sentido pode ter celebrarmos unha festa que se chama “Exaltación da Cruz” nunha sociedade que busca apaixonadamente o “confort” a comodidade e o máximo benestar?

Máis dun preguntarase como é posíbel seguir aínda hoxe exaltando a cruz? Non ficou xa superado para sempre ese xeito morboso de vivirmos exaltando a dor e buscando o sufrimento? Temos de seguir alimentando un cristianismo centrado na agonía do Calvario e nas chagas do Crucificado?

Son sen dúbida preguntas moi razoábeis que necesitan unha resposta clarificadora. Cando os cristiáns ollamos para o Crucificado non enxalzamos a dor, a tortura e a morte, senón o amor, a proximidade e a solidariedade de Deus que quixo compartir a nosa vida e a nosa morte ata o extremo.

Non é o sufrimento o que salva senón o amor de Deus quen se solidariza coa historia dolorosa do ser humano. Non é o sangue o que, en realidade, limpa o noso pecado senón o amor insondábel de Deus que nos acolle como fillos. A crucifixión é o acontecemento no que mellor se nos revela o seu amor.

Descubrirmos a grandeza da Cruz non é atribuírlle un non sei que misterioso poder ou virtude á dor, senón confesarmos a forza salvadora do amor de Deus cando, encarnado en Xesús, sae a reconciliar o mundo consigo.

Neses brazos estendidos que xa non poden abrazar aos nenos e nesas mans que xa non poden acariñar aos leprosos nin bendicir aos enfermos, os cristiáns “contemplamos” a Deus cos seus brazos abertos para acoller, abrazar e soster as nosas pobres vidas, rotas por tantos sufrimentos.

Nese rostro apagado pola morte, neses ollos que xa non poden mirar con tenrura ás prostitutas, nesa boca que xa non pode berrar a súa indignación polas vítimas de tantos abusos e inxustizas, neses beizos que non poden pronunciar o seu perdón aos pecadores, Deus estanos revelando como en ningún outro xesto o seu amor insondábel á Humanidade.

Por iso, ser fiel ao Crucificado non é buscarmos cruces e sufrimentos, senón vivirmos coma el nunha actitude de entrega e solidariedade aceptando se é necesario a crucifixión e os males que nos poden chegar como consecuencia. Esta fidelidade ao Crucificado non é dolorista senón esperanzada. A unha vida “crucificada”, vivida co mesmo espírito de amor con que viviu Xesús, só lle espera resurrección.



José Antonio Pagola

Comentarios

Publicacións populares