A palabra do Señor volveuse escarnio para min - Xer 20, 7-9

Domingo 22 do Tpo. Ordinario - ciclo A

PELOTA DE FRONTÓN

Eu son pelota de frontón.

Ti, Xesús,

parede dura e forte e ben montada.

Os xogadores son os meus veciños

coas pas da vida na mano.

Se bato en ti con forza,

con forza volvo

á pa dos xogadores.

Se me meto ben na vida da xente,

esa mesma vida

me devolve a ti con teimosía.

Sen parede e sen pa

non son nada.

Eu son pelota de frontón.

Por veces a xogada pérdese.

Non hai quen poida

estar voando constantemente

entre o frontón e a pa.

Por veces a pelota séntese tola,

indo e vindo, mareada,

sen saber se vai ou vén,

se foi na pa ou na parede

onde sufriu o golpe recobrou a forza .

E a pelota vaise gastando, pouco a pouco;

vaise desfacendo entre a pa e a parede,

ata que xa non vale para xogar,

e queda nun recanto

para contento dun neno pobre que a atopa.

Eu son pelota de frontón.

E ti, Xesús, parede dura e forte,

que sempre está de pé,

aínda que non haxa xogo,

nin xogadores, nin pelota.

Eu son pelota de frontón.