Ficha e Lectio - Ascensión do Señor ciclo B
FICHAS ANTERIORES:
ASCENSIÓN DO SEÑOR
(13 maio 2018)
A
festividade da Ascensión abrangue mensaxes e ideas grandes e sublimes. Porque
nela, neste Cristo do que se nos di que “ascende” ó ceo, veñen xuntarse
dalgunha maneira ceo e terra. Entendidos naturalmente ámbolos dous de maneira
simbólica, en tanto que coa terra asociamos o imperfecto mentres que, pola
contra, co ceo o que non remata, o totalmente bo.
Non
se trata, con todo, de dúas realidades, o ceo e maila terra, totalmente
diferentes ou opostas. Pois, por unha parte, en Deus Pai atópase a síntese e a
razón de ser das dúas; porque el, “o Pai omnipotente”, tal como confesamos no Credo, é o “Creador do ceo e máis da
terra”. E, por outra parte, no seu Fillo Xesús encarnado, a terra e a
humanidade toda están e estarán sempre presentes por toda a eternidade. Porque
el, Xesús, é e será sempre un de nós, por máis que sexa tamén e será para
sempre o Fillo único e benquerido de Deus.
Xesús
“ascende”, pois, nesta festividade a un novo e definitivo nivel. Amósanos así
cal é tamén o noso “camiño”. Xa dixera el de si mesmo que non só é a Verdade e
a Vida, senón tamén o “Camiño”. Un camiño, polo tanto, que todos estamos
chamados a percorrer. Nunha peregrinaxe na que non nos fallarán as forzas do
seu Espírito, do Espírito que Xesús nos promete hoxe: “Recibiredes a forza do
Espírito Santo, que virá sobre vós”.
Trátase
dunha peregrinaxe, dunha “ascensión”, a de cada un de nós, que non a facemos
polo tanto en solitario. Ben sabemos que unha peregrinaxe ou calquera viaxe se
fan máis doadamente cando se vai con outros acompañantes que dan azos ou que
fornecen axuda cando se precisa. El vai connosco. E non de calquera maneira.
Vai sempre diante, facendo o meirande esforzo e abríndonos o camiño.
En
realidade todos formamos unha unidade con el. Segundo Paulo, na súa carta de hoxe
ós Efesios, os cristiáns formamos con Xesús Cristo un só corpo, sendo el a
“cabeza” deste corpo. Deus Pai −dinos Paulo− é quen someteu todo a Xesús e quen
“o puxo por riba de todo como cabeza da Igrexa, que é o seu corpo”. Nós somos,
polo tanto, membros deste corpo misterioso, que ten Xesús como “cabeza”,
dirixindo e estimulando tódolos membros do seu corpo místico, que somos todos
nós.
Mais
pensemos aínda. A este Xesús Cristo que ascende ó ceo están unidos os seres
humanos todos do tempo pasado, do presente e do porvir, sexan da ideoloxía ou
crenza que sexan. Todos están, estamos, chamados e convidados a este esforzo
común con el cara a unha meta grandiosa e fermosa, que ninguén no fondo pode
deixar de apetecer. Pois quen non quere vivir?, quen non busca a verdade?, quen
non quere acertar co camiño que leva á felicidade?
Pois
ben, quen queira que teña estes desexos (e témolos todos dunha ou doutra
maneira, en maior ou menor grao) debería saber que Xesús está con el, que el
está con Xesús. Non podemos converter Xesús en alguén que está só reservado
para certas persoas, que fagan certas cousas, realicen certos ritos ou cumpran
con determinados preceptos concretos. Xesús está aí para todos, para toda a
humanidade. Pois el non é nin máis nin menos que a imaxe fiel e perfecta para todos do Deus Pai de todos.
Por
iso Paulo, na súa carta de hoxe, ó nos falar de que a Igrexa é o corpo de
Cristo e sabendo que Cristo é a imaxe viva do Pai de todos, non deixa de dicir
sobre a Igrexa (e non só sobre Cristo) que a Igrexa é “a plenitude daquel que o
enche todo en tódalas cousas”. Por iso a Igrexa non pode deixar de se entender
a si mesma como “católica”, é dicir, como “universal”.
Isto
pode relacionarse tamén co mandado que, a teor do evanxeo de hoxe, lles fai Xesús
ós seus apóstolos: “Ide polo mundo
enteiro e anunciade a Boa Nova a toda a creación”. A anunciar tal Boa Nova, esa
noticia tan grande, estamos chamados todos e cada un dos cristiáns na súa vida
familiar, comunitaria e social, dando así testemuño da nosa fe e sobre todo do
noso amor a todos. Así o entendeu, por exemplo, o fundador dos chamados
Misioneiros e Misioneiras Identes, un Instituto Relixioso fundado polo
madrileño Fernando Rielo, que finou hai poucos anos (no 2004), ó lles pór o
nome de “Identes” (non “Videntes”) ós membros do seu Instituto. “Identes”
procede deste mandado de Xesús: “Ide
polo mundo enteiro e anunciade a Boa Nova a toda a creación...”.
Decatádevos
ademais de que aquí se fala de toda a
“creación” e non só da “humanidade”. A Boa Nova de Xesús ten que se estender a
toda a natureza: animais, árbores, plantas, paisaxe, etc. Temos que respectar e
coidar da fermosura desta “creación” de Deus, que con frecuencia convertemos
case en lixo polos intereses sen límites das industrias ou polo noso individual
desleixo. Unha tarefa importante sobre todo para nós os galegos, que recibimos
de Deus unha terra tan fermosa que tantos de fóra nos envexan. Porque a terra,
o mar e o aire son tamén a terra, o mar e o aire de Xesús, que viviu connosco e
que seguirá a ser para sempre un de nós. Se os desfiguramos ou estragamos,
enturbamos ó tempo a imaxe e a mensaxe de Xesús.
Rematando
xa. Coa Ascensión de Xesús, que vén sendo o cumio da súa Resurrección, estamos
todos chamados tamén a agradecer a grandeza de Deus Pai e dos seus plans sobre
nós. Paulo fálanos hoxe de que deberiamos abrir os ollos para intentar
comprender “o vigor da potencia e da forza” de Deus Pai en relación connosco.
Como
se nos amosa este “vigor”? Paulo explícanolo dicindo que Deus Pai exerceu o seu
vigor e a súa forza “resucitando a Cristo de entre os mortos e sentándoo á súa
dereita nos ceos, por riba de todo principado e potestade, de toda virtude e
dominación, e por riba de todo título de honra recoñecido neste mundo e tamén
no vindeiro”.
Tendo
en conta que toda Eucaristía é agradecemento, hoxe debería selo de maneira
especial á vista destes grandes plans que ten Deus sobre nós en Xesús Cristo.
CREDO
ORACIÓN DOS FIEIS
Deus, noso Pai, a Ti, que nos
mandaches o teu fillo Xesús como “o camiño, a verdade e a vida”, dirixímosche a
nosas oracións, por medio do teu Fillo Xesús e na forza do Espírito Santo,
dicindo: Escóitanos, Pai.
TODOS: ESCÓITANOS, PAI.
- Apréndenos, Pai, a vermos no
Xesús que ascende ós cos o camiño que a través da nosa vida nos leva cara a Ti.
Todos: ESCÓITANOS, PAI.
- Axúdanos, Pai, a vermos a
humanidade toda como destinada a se superar cada vez máis a si mesma nun
ascenso continuo cara arriba, cara a un comportamento individual e social cada
vez máis humano e cristián.
Todos: ESCÓITANOS, PAI.
- Axuda, Pai, as persoas e
países do mundo enteiro para que poidan superar a súa indixencia humana, social
e espiritual.
Todos: ESCÓITANOS, PAI.
Pedímoscho, Pai, por Xesús Cristo,
Fillo teu e irmán noso, que hoxe ascende ós ceos. AMÉN.
Manuel Cabada Castro
VER MÁIS:
https://www.gruposdejesus.com/ascension-do-senor-b-marcos-1615-20-2/
FICHAS ADAPTADAS DE:
Comentarios
Publicar un comentario